Lamarziendan 13

Na een pure dag opbouwen met behulp van de faciliteiten van Babel (voormalig Muzerije) is het inprikken en repeteren afgerond. Het is eindelijk weer zover, ‘Lamarziendan 13: De Pure Editie’ gaat van start.

Mariska Boer
Een rit met humor en drama met diepgang geeft een hilarische looping in de achtbaan van een voorstelling die zij brengt. Het limburgse alter ego van Mariska die het hulpje van haarzelf speelt loopt onrustig op het podium wanneer het decor nog niet klaar staat. De stagehands maken in lichte paniek het decor in orde, gelukkig hoort dit bij haar optreden. Mariska komt met haar prontige (nep) borsten het podium op. Een gelukkige meneer voelt zich gevleid en mag haar borstvullingen even vasthouden. Haar borsten, kleiner door het afvallen, zijn in de toekomst misschien wel twee kuilen of twee gaten van een verre kijker of een bodemloze put. Gaan mensen muntjes in haar gooien om een wens te doen, vraagt ze zich af. Blijheid en boosheid zijn de rode draad in haar show. Ze vraagt zich constant af welke ze verkiest. Ups en downs zijn onvermijdelijk. Mens durf te leven klinkt en dit is tegelijkertijd haar motto waarmee ze afsluit.

Moises Silva
Een geheimzinnige tafel met attributen wordt het podium opgedragen. Merijn wordt zoals gewoonlijk voorgesteld als de eeuwige stagiair. Moises opgegroeid in Caracas woont nu in België. Hij jongleert sinds zijn 15e levensjaar. Hij onderzoekt jongleertechnieken en mixt jongleren met beweging en dans. Hij komt al bellend het podium op, lijkt zich niet bewust van zijn omgeving. Waar hebben ze het over? Hij lijkt teleurgesteld, straalt woede en onbegrip uit. Het publiek is aandachtig stil. Vervolgens schenkt hij zichzelf een glas whisky in. Moises neemt toch nog een beetje extra en tikt de whisky weg. Hij steekt een joint op en neemt een hijs. Dan start hij de muziek; Hiphop. Langzaam en op de maat trekt hij zijn shirt en broek uit, een flink getatoeëerd lichaam stelt zich voor. In zijn act is de rode bal leidend, met zijn dansachtige bewegingen balanceert hij de bal rond zijn lijf. Een kunstige en chique versie van een braziliaanse straatartiest. Stoer en gevoeilig blanceert hij zijn bal op hoofd en oor. Het eindigt met de bal die wegrolt waarna hij op de grond blijft liggen staren.

Geluk is geen jurk
Vier jurkjes en een spijkerbroek komen het podium op. Een aanstekelijke groep die harmonieus a capella zingt onder leiding van Jordy. Jordy geeft een korte intro van het nummer. Het eerste nummer is een tekst op de muziek van het nummer 'Fix You' van Coldplay. Een lied dat de draak steekt met 'fitgirls' en quinoa fanaten. "Hummus dip met chiazaad" blijft doorgalmen in je hoofd. Eigelijk willen de zangers "taart ofzo" en vooral "niets doen". Het tweede nummer is die van Chef uit southpark 'Chocolate Salty Balls'. Doordat deze versie op klassieke a capella wijze wordt vertolkt ontstaat er nog een extra lach op de gezichten in het publiek. Chris zet het nummer in door alle ingrediënten op te sommen van het recept van de chocolade-ballen. Langzamerhand voegt de huisband Pipi Belli zich met heerlijke soultonen en zet het nummer kracht bij. Ondanks dat ze dit eenmalig geoefend hebben, lijkt deze formatie al eeuwen samen te spelen. Na de saxofoonsolo van Ed stijgt de energie in het publiek tot grote hoogte en eindigt in een daverend applaus.

Puur insecten
De tafel werd netjes gedekt met op de achtergrond rustige jazz ritmes. Twee mensen uit het publiek werden uitgenodigd om aan te schuiven. Een romantische sfeer wordt neegezet met kaarslicht. Merijn de stagiare schuift ook lekker aan. Aard tovert zich om tot kelner en schenkt wijn in. Formeel gekleed komt de voedsel-revolutionair, gespeeld door Aaron van den Dungen, aan tafel met een geheimzinnige schaal. Hij begint te vertellen over de bouwstenen van het lichaam “eiwitten”. Hij confronteert het publiek met een vraagstuk over de voedselindustrie. Met een grote zwaai opent hij zijn schaal en kondigt de toekomst van voedsleindustrie aan die bestaat uit het eten van insecten. In de schaal zijn te vinden: meelwormen en kakkerlakken in de vorm van hamburgers. Deze vervangen binnenkort de burgers van de fastfoodketens. Het effect; huivering op de gezichten van de gasten. Merijn twijfelt lang, maar neemt een grote hap tot plezier van het publiek. “Het is erg knapperig!” Ook Jordy, Susan en Stijn proeven mee op de achtergrond. Aaron pleit voor een eiwit-transitie. "Zijn jullie het hier mee eens?" vraagt Aaron. Zeg dan "Hell Yeah". “Hell Yeah” roept het publiek in koor. Aan de bar kan men in de pauze het voedsel van de toekomst proeven, en het is waar, lekker knapperig!

Puur dansen
Vertolkt de chaos, gekte en prikkels van vandaag de dag. De jonge dames dragen opvallende rode astronaut achtige pakjes met doorzichtige plastic opzetstukjes. Blije circusachtige stomme film muziek met incidentele individuele bewegingen. De muziek gaat opeens over op zware ritmische muziek en synchrone dans. Absurdistische bewegingen en ruimtelijke choreografie.

Elena Medorenko
Geboren te Oekraïne schrijft zij vooral 's nachts liedjes met gebruik van beeldende woorden. Lena is doctorandus in de letterkunde en naar 's-Hertogenbosch gekomen voor de liefde. Ze komt het podium op met gitaar en een grote bloem en start met de vraag: "he loves me, he loves me not". Met licht Oekraïens accent vertelt ze een verhaal over haar geliefde. Zacht akoestisch en mysterieus Russisch gezang zwelt aan en blijft onvervalst intens. Ook al krijg je niets mee van de tekst, de emotie dringt er in door. Het tweede nummer gaat over vrouwen van Venus en mannen van Mars die niet elkaars taal verstaan. Ze zing het refrein voor en vraagt de zaal mee te zingen. Het publiek begint twijfelachtig, maar zingt op ten duur uit volle borst mee. Het lijkt op een warme zwoele avond bij het kampvuur, haar stem is vurig, vol verlangen maar ook zacht en zwoel. Dan komen er plots honderden balonnen uit de lucht vallen. Jong en oud pakt een ballon en knalt deze op commando stuk; een oorverdovend einde.

Clowns
De cursisten van de cursus clownerie van de Muzerije worden aangekondigd door hun leraar Henk de Wit en Pim. Een improvistiespel barst los. Op de tweede verdieping staan clowns die nog wat pep nodig hebben van hun leraar. Een man met een te kleine gilet, een kek hoedje en een rode neus zwaait met een doekje en roept "Joehoe". De vijf andere clowns reageren en er onstaat een dynamisch doekendans. De kleurige doeken dansen in de zaal met af en toe een vrolijk "HOPPA".

LAMARZIENDAN LIVE
Er komt direct een enthousiaste mevrouw het podium op. Wies genaamd. Ze zet haar clownsneus op. Ze haalt uit haar rugzakje een fles maar deze gaat niet open. Hevige kreten worden ondersteund door de band, die meegaat in haar act. Een heuse strijd met de fles barst los. Tanden in de fles, heen en weer geslinger, uiteindelijk belandt de fles pijnlijk op haar voet. Ze is verdrietig. De fles is kapot. Gelukkig draait iemand uit het publiek het flesje voor haar open. Ze kan eindelijk weer een slokje water drinken na al deze inspanningen.

Clowns #2
Ja hoor, daar zijn ze weer! Clowns staan versteend op het podium, hebben ze medusa gezien? Ze beginnen langzaam mee te bewegen op de muziek van pipi Belli. Ze maken steeds grotere bewegingen en beginnen in een rondje te lopen (psycho tractor?) Nu komt iedere clown apart naar voren en doen hun eigen dansje. Dan eindigen ze met z'n allen in een groots "HOPPA".

Dirk Waterreus
Als stagiair krijgt Merijn de opdracht om het probleem dat Dirk Waterreus niet aanwezig blijkt te zijn op te lossen. Hij begint een inprovisatietoneel waarin hij zich afvraagt waarom Dirk er niet is. Jordy speelt de zwangere vriendin van Dirk. Ze mogen enkel praten wanneer Noel de drummer speelt. Dit heeft een dynamisch effect op het improvisatiespel. De vriendin krijgt weeën en bevalt. Henk springt in als pasgeboren baby die Jordy flink wat moeite heeft gekost. Dirk gespeeld door Merijn kon blijkbaar dus niet weg omdat zijn vrouw aan het bevallen was. Ze sluiten af met een prachtig liefdeslied voor zijn vrouw en pasgeborene, die als snel heel mondig blijkt te zijn.

Boschveldband
Een multicultiband uit verschillende windstreken, allen uit de wijk Boschveld. Met diverse instrumenten spelen ze samen prachtige doorleefde liedjes. Het begint met een Grieks liedje over een conflict met de politie waarbij de accordeon en een viool de hoofdtonen spelen. Vervolgens een zigeunermoeder die zich al zingend beklaagt dat haar kinderen stelen. Als derde een prachtig Russisch liefdesliedje waarbij het refrein meegezongen kan worden. 'Liefje laat me nog even liggen' heet het nummer. Hierna een vrolijk klezmer nummer waarbij jong en oud uit het publiek beginnen mee te dansen op de dansvloer. Ivo, de violist van Pipi Belli, moet zich inhouden zich niet bij de band aan te sluiten. Een lekkere energie. Hierna volgt een rustiger Hongaars liefdeslied met afsluitend een Algerijns lied over immigratie.

DJ Seepman sluit de avond af met lekkere pure beats die je van een doorgewinterde DJ mag verwachten.

We willen natuurlijk iedereen die deze editie een ontzettend waardevolle bijdrage heeft gegeven hartelijk bedanken: Babel, De Boschveld Band, Elena, Henk, Clowns, Moises, DJ Seepman, Aaron, Geluk is Geen Jurk, Mariska, Wies en Puur Dansen.